Terör örgütlerinin hamiliğine soyunan ve sığınağına dönüşen İsveç’i, bir savunma ittifakı olan NATO’yu “güçlendirmek” mazeretiyle üye yapmak için çabalayan ABD’de Biden idaresinin, Türkiye’ye yönelik ikircikli siyasetleri, soru işaretlerine sebep oluyor. NATO’nun en büyük ikinci ordusunu oluşturan, son olarak Kosova’da olduğu üzere İttifak’ın barışı muhafaza misyonlarına faal dayanak veren ülkeler ortasında birinci sıralarda gelen Türkiye’nin, güvenlik ve savunmaya ait talepleri ABD idaresi tarafından ya görmezden geliniyor ya da pazarlık konusu yapılıyor. Washington’ın ikircikli adımları, “ABD nitekim NATO’nun güçlenmesini mi istiyor yoksa öbür bir gündemi mi var?” sorusuna sebep oluyor. Son olarak Türkiye’nin Ekim 2021’de ABD’den 40 adet F-16 Blok 70 savaş uçağı ve 79 adet modernizasyon kiti satın alma talebinin üzerinden aylar geçmesine karşın ABD tarafından rastgele bir somut adım gelmemesi ve hatta bu talebin Kongre üyeleri tarafından İsveç kaidesine bağlanması, Biden idaresinin bu husustaki samimiyetine ait soruları artırdı.
Her ne kadar Washington, Türkiye’nin F-16 talebi ile İsveç’in NATO üyeliğinin birbiriyle ilgili olmadığını söylese de, ortadan geçen 8 ayda Türkiye’nin beklentisi karşılanmadı. Yalnızca geçen Nisan ayında, F-16’larda kullanılan Link-16 taktik data irtibat modernizasyon kitlerinin satışına onay verildi. Buna rağmen ABD Kongresi’nin hem Demokrat hem de Cumhuriyetçi kanadından, İsveç’e onay ile F-16 satışını birbirine bağlamaya yönelik açıklamalar karşısında Beyaz Saray’ın suskunluğu dikkati çekiyor. ABD Kongresi Senato Dış İlişkiler Komitesi Başkanı Demokrat Senatör Bob Menendez’in Türkiye tersi açıklamaları bu noktada öne çıkıyor. Son olarak Cumhuriyetçilerin Senato Lideri Mitch McConnell’ın “İsveç’in NATO’ya kabulü tamamlanana kadar Türkiye’ye F-16 satışına karşı olanlardan biriyim” sözlerini kullanması, ABD tarafındaki samimiyeti sorgulattı.
Rusya-Ukrayna savaşıyla, Karadeniz ve Doğu Akdeniz’de kritik pozisyona sahip Türkiye’nin yeni kuşak savaş uçağı talebi de Washington tarafından ısrarla görmezden geliniyor. Türkiye’nin, NATO içinde ABD’nin CAATSA yaptırımlarını uyguladığı tek ülke olması da Washington’ın samimiyetine gölge düşürüyor. CAATSA yaptırımları ile Türkiye’nin proje ortağı olduğu F-35 programında çıkartılması ve parasını ödediği uçakların dahi verilmemesi, Rusya’ya karşı NATO İttifakı’nı güçlendirmenin Washington’ın ana gündemi olmadığı yorumunu beraberinde getiriyor. İsveç üzere NATO İttifakı hududunun en kuzeyinde bulunan bir ülkeyi üye yapmak için gayret harcayan Washington’ın Türkiye’nin taleplerine yönelik isteksizliği Türk kamuoyunda reaksiyona neden oluyor.
ABD idaresinin, NATO üyesi Türkiye’nin güvenliğini direkt tehdit eden Suriye’deki terör yapılanmasıyla ilgisini, Ankara’nın tüm ihtarlarına karşın, sürdürmesi de bir samimiyet testi olarak görülüyor. ABD’nin kelamda DEAŞ ile uğraş ismi altında PKK/YPG/PYD yapılanmasına yıllardır silah ve lojistik takviyesini, Türkiye’nin ikazlarına ve terörle ortak gayret davetine karşın, sürdürmesi Washington’ın, Atlantik İttifakı’nın topyekun güvenliğine ait sorumluluklarını yerine getirmediği ve global tehditler karşısında zayıf duruma düşürdüğü görülüyor. Biden idaresinin bu siyasetinin, İsveç üzere PKK terör örgütüne topraklarında faaliyet müsaadesi veren ülkeler için de cesaretlendirici rol oynadığı belirtilirken, “Washington terör örgütlerinin NATO’ya ziyan vermediğini mi düşünüyor?” sorusuna neden oluyor.